دارایی نامشهود در حسابداری
دارایی های شرکت و موسسات به دو دسته تقسیم می شوند.
1- دارایی جاری، دارایی های جاری آن بخش از دارایی ها هستند که در کمتر از یک سال به وجه نقد تبدیل می شوند.
2- دارایی غیر جاری، شامل بخش های زیر هستند:
دارایی نامشهود بخشی از دارایی های شرکت و موسسه است که در اقلام ترازنامه نیز ثبت میشود، این دارایی ها وجود فیزیکی و خارجی ندارند. سرقفلی، حق امتیاز، علائم تجاری، حق کپی، برند و نام تجاری و … همگی نمونه ای از دارایی های نامشهود هستند، که ارزش شرکت را ثابت می کند و تاثیر زیادی در موفقیت شرکت دارد.
در مقابل دارایی های نامشهود دارای های مشهود هستند که قابل رویت و اندازه گیری هستند و دارایی های مانند تجهیزات، پول نقد، وسایل نقلیه، ملک، سهام و اوراق قرضه و املاک و… را شامل می شوند.
برای مطالعه مقاله مدیریت درآمد برای سازمان ها می توانید از این لینک استفاده نمایید.
دارایی ثابت نامشهود
ویژگی های دارایی نامشهود:
از خصوصیات دارایی نامشهود، میتوان به عدم وجود فیزیکی و عینی آنها اشاره کرد. این دارایی ها بیشتر ارزش غیر پولی دارند. دارایی های نامشهود قابل تقسیم به اجزای کوچک تر نیست و از سوی دیگر جایگزینی هم ندارد. این دارایی های کاملاً قابل تشخیص از یکدیگر هستند.
چگونگی به وجود آمدن دارایی های نامشهود:
عامل اصلی به وجود آمدن دارایی های نامشهود، خود کسب و کار است. تا کسب و کاری نباشد دارایی نامشهود مفهومی ندارد. برای مثال سر قفلی امتیاز و اعتباری است که در اثر کسب و کار ایجاد میشود، یا مثلاً آدرس ایمیل یک شرکت، اعتباری است که در قبال اعتماد مشتریان ایجاد شده و حقی برای شرکت محسوب می شود.
محاسبه دارایی نامشهود در حسابداری:
مبالغی که برای افزایش اعتبار دارایی های نامشهود، هزینه میشود، در ردیف مخارج ثبت میشوند. هنگام خرید و فروش شرکت یا موسسه، دلیل اعلام قیمتی بالاتر از ارزش دفتری، محاسبه ارزش دفتری دارایی های نامشهود است. خریدار هم این اختلاف قیمت را در ترازنامه تحت عنوان دارایی نامشهود ثبت میکند.
تقسیم بندی دارایی نامشهود بسیار وسیع و گسترده است و از چند منظر مورد بررسی قرار میگیرد.
در دسته بندی اول، دارایی های نامشهود به دو دسته دارایی های محدود و نا محدود تقسیم میشود. دارایی نامحدود برند و نام تجاری شرکت است و دارایی محدود همان طور که از نامش پیدا است، قرارداد یا توافقنامه قانونی است.
دسته بندی دیگری که برای دارایی نامشهود در نظر گرفته میشود، شامل انواع دارایی های نامشهود با عمر مفید معین و عمر مفید نامعین تقسیم میشود.
این دسته از داراییهای نامشهود، در دراز مدت ارزش مالی شان از دست رفته و زمان استفاده محدودی دارند، و نیز در طول زمان مستهک می شوند، مانند حق اختراع، دارایی های با عمر مفید نامعین، مانند سرقفلی است که عمر مشخصی نمیتوان برایشان در نظر گرفت.
تقسیم بندی دیگری که برای دارایی های نامشهود در نظر گرفته میشود، دارایی نامشهود قابل تشخیص و دارایی نامشهود غیر قابل تشخیص است. دارایی نامشهود قابل تشخیص را می توان فروخت، مانند حق مالکیت، حق چاپ، عناوین، نام تجاری، دارایی مربوط به نرم افزار و …
دارایی نامشهود غیر قابل تشخیص، شامل سر قفلی، برند، و شهرت است ماهیت فیزیکی ندارند و قابل جداسازی فیزیکی نیستند.
برای مطالعه مقاله نظریه های بنیادی حسابداری می توانید از این لینک استفاده نمایید.
انواع دارایی های نامشهود
برای محاسبه مبلغی که جهت به دست آوردن دارایی های نامشهود هزینه میشود باید موارد زیر را در نظر گرفت.
چگونگی از بین رفتن دارایی نامشهود:
همان طور که دارایی های ثابت و منابع طبیعی با گذر زمان مستهلک شده و از بین می روند، دارایی های نامشهود نیز از این قاعده مستثنی نیستند، و از بین می روند. حداکثر زمانی که قانون حسابداری برای مستهلک شدن دارایی نامشهود در نظر گرفته است، بیشتر از 40 سال نیست. این دارایی ها به روش خط مستقیم مستهلک شوند. برای ثبت استهلاک دارایی های نامشهود باید حساب دارایی بستانکار شود.
روش استهلاک دارایی نامشهود:
دارایی های نامشهود از طریق مستقیم، مستهلک شده و مبلغ استهلاک نیز از طریق تقسیم بهای تمام شده بر عمر مفید دارایی محاسبه میشود. در روش دیگر محاسبه مبلغ استهلاک دارایی نامشهود با کسر بهای تمام شده دارایی از ارزش اسقاط، تقسیم بر عمر مفید به دست می آید.
برای مطالعه مقاله کاربرد خدمات حسابداری در شرکت ها می توانید از این لینک استفاده نمایید.
تفاوت دارایی ثابت مشهود و نامشهود
استاندادهای دارای مشهود به دو بخش استاندارد قابل تغییر و غیر قابل تغییر تقسیم می شود. استانداردهای متغیر دارایی نامشهود در هر کشور با کشور دیگر متفاوت است و از طرف دیگر، قوانین دارایی های نامشهود در کشور ایران هم به مرور زمان دستخوش تغییرات و اصلاحات شده است.
حسابدارن باید با این تغییرات آشنا باشند و از قوانین جدید مطلع شوند. استانداردهای غیر قابل تغییر در حسابداری دارایی های نامشهود، شامل اندازه گیری و محاسبه دارایی های نامشهود بر اساس هزینه انجام شده است.
دارایی های نامشهود درآمد نیستند ولی می توان با تکیه بر آنها کسب درآمد نیز داشت. دارایی های نامشهود با کمک به بقای کسب و کار ایجاد درآمد می کنند. فکرش را بکنید یک شرکت دیجیتال مارکیتینگ، فهرستی از شماره تلفن و ایمیل مشتریان را دارد.
این فهرست میتواند منشا کسب درامد زیادی برای شرکت باشد درحالی که برای جمع اوری ان عملاً هزینه ای صرف نشده است. هنگام محاسبه دارایی های شرکت ارزش دارایی ها نامشهود در قیمت شرکت، محاسبه می شود.
برای مثال شرکت هایی که در بورس فعالند دارای دو ردیف هستند، یکی ارزش اسمی سهام و دیگری ارزش بازار سهام، تفاوتی که این دو دارایی دارند مربوط می شود به دارایی های نامشهود.
انواع دارایی های نامشهود در دنیای دیجیتال شامل موارد زیر می شود:
این بخش از دارایی نامشهود در حسابداری سنتی تعریفی ندارند ولی نقش زیادی در کسب و کار و بقای ان دارند. آنچه در دنیای امروز و کسب و کارهای مشابه عامل موفقیت و کسب درآمد بیشتر است، تکیه بر دارایی نامشهود و ارزش و اعتبار شرکت است.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای را به شما پیشنهاد می کنیم.
همه ما می‌دانیم که راه‌اندازی و مدیریت یک کسب و کار کوچک چقدر میتواند چالش‌برانگیز و سخت باشد. از تامین مالی گرفته تا مدیریت کارکنان، کارهای زیادی وجود دارد که…
برای مبتدیان بسیار مهم است که حرفه معامله‌گری خود را با یک استراتژی ترید توسعه یافته و کامل شروع کنند. داشتن یک استراتژی، رویکردی ساختاریافته برای ترید فراهم کرده و…
مدیریت سود و رابطه آن با چرخه عمر شرکت یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که همواره در مرکز توجه مدیران قرار دارد. انگیزه و هدف اصلی مدیران از مدیریت سود،…