به طور کلی هر گونه دارایی که به صورت نقدی مانند پول نقد، موجودی حساب بانکی، ارز های بین المللی مثل دلار و یورو باشد و یا دارایی های غیر نقدی مانند تجهیزات صنعتی، ماشین آلات، ملک، زمین و… جز سرمایه محسوب می شوند.
سرمایه گذاری در واقع یعنی سپرده گذاری وجه نقد و یا دارایی هایی که وجود دارند به منظور دست یابی به سود بیشتر که ممکن است در کوتاه مدت و یا بلند مدت کسب گردد.
سرمایه گذاری کوتاه مدت:
سرمایه گذاری کوتاه مدت به سپرده ای گفته می شود که به صورت نا محدود قابل واریز و برداشت است که این نوع سپرده های سرمایه گذاری، از منابع ارزان قیمت محسوب می شوند.
نکته: اگر این نوع از سپرده ها، قبل از یک ماه برداشت شوند، هیچ نوع سودی به آنها تعلق نمی گیرد.
سرمایه گذاری بلند مدت:
سرمایه گذاری بلند مدت، به این نحو است که افراد سرمایه خود را به مدت طولانی در بانک مورد نظر خود سپرده گذاری می کنند و از این طریق می توانند در فعالیت های بلند مدت شرکت نمایند و کسب سود کنند.
در این نوع سرمایه گذاری، برداشت به صورت نا محدود نمی باشد و شخص سرمایه گذار نمی تواند هر زمانی که بخواهد وجه سپرده خود را برداشت کند.
حساب سپرده بلند مدت، به نوعی سپرده گذاری گفته می شود که به مدت معینی مانند دو، سه، چهار و یا حتی پنج سال در بانک مورد نظر قرار داده می شود و بر اساس بازده سرمایه گذاری، سود دریافت می کند.
نکته: در سپرده های بلند مدت، سرمایه گذار نمی تواند مبلغ سپرده گذاری شده خود را از یک بانک به بانک دیگر انتقال دهد.
به طور کلی سرمایه گذاری به سه گروه زیر دسته بندی می شود:
سرمایه گذاری مالکیتی در بخش های مختلف زیر انجام می شود:
در این نوع از سرمایه گذاری، از سرمایه گذاری های مشابه بانک استفاده می گردد. این سرمایه گذاری سود کمی دارد زیرا ریسک کمتری به دنبال دارد و نسبت به سرمایه گذاری مالکیتی کم ریسک تر است اما سود دهی کمتری نیز دارد.
مزایای سرمایه گذاری:
معایب سرمایه گذاری:
موسسه مشاوران مطالعه مقاله حسابرسی مالیاتی را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.
شرکت های سرمایه گذاری، خواهان کسب سود بیشتری هستند. این شرکت ها با توجه به نوسانات قیمت سهام در بازار، برای سود بیشتر سهام ها را خریداری می کنند و هر زمان که به سود دهی برسند، اقدام به فروش آنها می کنند.
انواع سرمایه گذاری مالی:
سرمایه گذاری، روش ها و انواع مختلفی دارد که در زیر به شرح آنها پرداخته می شود.
اوراق بدهی که در اصطلاح به آنها “ابزار بدهی” (Debt Instruments) نيز گفته می شود، به طور رسمی قراردادی بين وام دهنده (سرمايه گذار) و وام گيرنده (فروشنده اوراق) محسوب می شود که در آن وام گيرنده متعهد می شود که اصل سرمايه گذاری و بهره مورد توافق را در تاريخ سر رسيد اوراق به وام دهنده پرداخت نمايد.
زمان اين قرارداد می تواند از بسيار کوتاه مدت تا بسيار بلند مدت تغيير نمايد. این نوع اوراق شامل موارد زیر می باشد:
اوراق بازرگانی (Commercial Papers)
معروف ترين اين ابزار ها، اوراق قرضه می باشد که توسط دولت فدرال، دولت استانی، شهرداری ها، شرکت ها و برخی مراکز مذهبی و آموزشی صادر می گردند.
سهام ها را معمولا با واژه های Stock يا Share می شناسند که نشان دهنده مالکيت دارنده آن در دارايی های شرکت است.
در واقع می توان گفت که سهامدار، يکی از شرکای شرکت می باشد که متناسب با ميزان سهم خود از سود شرکت سهم برداشت می کند و بسته به نوع سهامی که در اختيار وی قرار دارد، ممکن است که دارای حق رای در تصميم گيری های عمده نیز باشد.
سهام به طور کلی به دو دسته زیر تقسیم می شوند:
صندوق های سرمایه گذاری، در واقع شرکت ها يا تراست هايی هستند که به نيابت از مشتريان خود اقدام به سرمايه گذاری می کنند.
سپس سود يا زيان حاصل از اين فعاليت ها و سرمایه گذاری ها، مستقيما به سرمايه گذاران باز می گردد و در اين بین مديران صندوق، هزينه های مديريتی را دريافت می نمایند.
شرکت های سرمایه گذاری که با نام Mutual Fund شناخته شده اند، با انتشار سهام که در اصطلاح به آنها Unit گفته می شود اقدام به جمع آوری منابع مالی و سرمايه گذاری در اوراق بهادار می کنند.
نکته: ويژگی سرمايه گذاری در اين نوع از صندوق ها در مقايسه با سهام دیگر، برخورداری از مديريت حرفه ای سرمايه گذاری می باشد.
اين سرمايه گذاری برای آن دسته از افرادی که دانش و فرصت سرمايه گذاری حرفه ای ندارند بسيار مفيد بوده و در مقايسه با سهام از ريسک به مراتب کمتری برخوردار است.
ابزار مشتقه نوعی از سرمايه گذاری می باشد که از ريسک بالايی برخوردار است این ابزار مناسب سرمايه گذارانی می باشد که قدرت ريسک پذيری بالايی داشته و از دانش لازم نيز برخوردارند.
نکته: اين ابزار معمولا به پشتوانه اوراق بهادار مالی نظير سهام يا شاخص سهام به وجود می آيند.
انواع ابزار مشتقه:
ابزار مشتقه به دو دسته قرارداد های اختيار معامله (Options) و قرارداد های آتی (Futures) تقسيم می شوند.
قرارداد های اختيار به دارنده آن اختيار خريد يا فروش اوراق بهادار در زمانی خاص با قيمتی خاص را می دهد در حالی که قرارداد آتی زمان، مقدار و قيمت معامله ای در آينده را از هم اکنون مشخص می نمايد.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله شرکت تضامنی را به شما پیشنهاد می کنیم.
همه ما میدانیم که راهاندازی و مدیریت یک کسب و کار کوچک چقدر میتواند چالشبرانگیز و سخت باشد. از تامین مالی گرفته تا مدیریت کارکنان، کارهای زیادی وجود دارد که…
برای مبتدیان بسیار مهم است که حرفه معاملهگری خود را با یک استراتژی ترید توسعه یافته و کامل شروع کنند. داشتن یک استراتژی، رویکردی ساختاریافته برای ترید فراهم کرده و…
مدیریت سود و رابطه آن با چرخه عمر شرکت یکی از مهمترین موضوعاتی است که همواره در مرکز توجه مدیران قرار دارد. انگیزه و هدف اصلی مدیران از مدیریت سود،…