مالیات بر درآمد، به مالیاتی گفته می شود که توسط دولت، بر اشخاص حقیقی و حقوقی اعمال می گردد و بسته به میزان درآمد و عایدی پرداخت کننده، متغیر می باشد.
به طور معمول، مقدار این نوع مالیات برابر با درصدی از درآمد قابل مالیات گیری است و نرخ مالیات با افزایش درآمد قابل مالیات گیری تغییر می کند.
به مالیاتی که دولت بر درآمد مالی حاصل شده است و به وسیله تمامی اشخاص و نهاد ها در حوزه قوانین حسابرسی اعمال می شود، مالیات بر درآمد گفته می شود که معادل انگلیسی آن Income Tax می باشد.
بر اساس قانون، کسب و کار ها و اشخاص، هر ساله بایستی درآمد های خود را گزارش نمایند تا مشمولیت آنها برای پرداخت مالیات معین گردد. درآمد مالیاتی در واقع یک نوع منبع مهم مالی برای دولت است که دولت از آن به منظور تامین مالی فعالیت های خود استفاده می نماید و به جامعه خدمت می کند.
اکثر کشور های دنیا، از سیستم مالیات بر درآمد تصاعدی استفاده می کنند که در آن اشخاص با درآمد بالا تر، نرخ مالیاتی بیشتری نسبت به افراد با درآمد پایین تر در جامعه دارند. اولین مالیات بر عملکرد وضع شده در آمریکا در طول جنگ ۱۸۱۲ اتفاق افتاد که هدف اصلی آن تامین مالی باز پرداخت یک بدهی ۱۰۰ میلیون دلاری بود که مربوط به هزینه های جنگ می شد. پس از جنگ، مالیات لغو شد ولی در اوایل قرن بیستم این موضوع تبدیل به یک مسئله دائمی شد.
در ایران نیز قوانین مربوط به پرداخت مالیات بر عملکرد وجود دارد اما به دلیل گروه بندی های غیر متعارف و عدم شفافیت اطلاعاتی ساز و کار اجرایی برای دریافت مالیات چندان کارآمد نیست.
مالیات بر درآمد شامل موارد زیر می باشد:
موسسه مشاوران مطالعه مقاله رسیدگی به اطلاعات پولی و مالی واصله را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.
این نوع مالیات، بر اساس قوانین و ماده های زیر، از مودی مالیاتی اخذ می گردد.
ماده ۱۲۹:
این ماده در تاریخ 27/11/1380 حذف شده است.
ماده ۱۳۰:
بدهی های گذشته موضوع مواد (3) تا (16) و تبصره (3) ماده (59)، ماده (129) قانون مالیات های مستقیم مصوب 3/12/1366 و اصلاحیه های بعدی آن قابل مطالبه و وصول نخواهد بود.
تبصره:
وزارت امور اقتصادی و دارایی می تواند بدهی مالیات هایی که سال تحصیل درآمد مربوط یا تعلق آنها حسب مورد قبل از سال 1381 باشد را تا سقف ده میلیون (10,000,000) ریال برای هر مودی در نقاطی که مقتضی بداند کلا و جزئا مورد بخشودگی قرار دهد.
ماده ۱۳۱:
نرخ مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی به استثنای مواردی که طبق مقررات این قانون دارای نرخ جداگانه ای می باشد به شرح زیر است:
تا میزان پانصد میلیون (۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه به نرخ پانزده درصد (۱۵%)
نسبت به مازاد پانصد میلیون (۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال تا میزان یک میلیارد (۱.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه به نرخ بیست درصد (۲۰%)
نسبت به مازاد یک میلیارد (۱.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه به نرخ بیست و پنج درصد (۲۵%)
تبصره:
به ازای هر ده درصد (۱۰%) افزایش درآمد ابرازی مشمول مالیات اشخاص موضوع این ماده نسبت به درآمد ابرازی مشمول مالیات سال گذشته آن ها، یک واحد درصد و حداکثر تا پنج واحد درصد از نرخ های مذکور کاسته می شود.
شرط برخورداری از این تخفیف تسویه بدهی مالیاتی سال قبل و تسلیم اظهارنامه مالیاتی مربوطه در مهلت اعلام شده از سوی سازمان امور مالیاتی است.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله معافیت مالیات اجاره را به شما پیشنهاد می کنیم.
همه ما میدانیم که راهاندازی و مدیریت یک کسب و کار کوچک چقدر میتواند چالشبرانگیز و سخت باشد. از تامین مالی گرفته تا مدیریت کارکنان، کارهای زیادی وجود دارد که…
برای مبتدیان بسیار مهم است که حرفه معاملهگری خود را با یک استراتژی ترید توسعه یافته و کامل شروع کنند. داشتن یک استراتژی، رویکردی ساختاریافته برای ترید فراهم کرده و…
مدیریت سود و رابطه آن با چرخه عمر شرکت یکی از مهمترین موضوعاتی است که همواره در مرکز توجه مدیران قرار دارد. انگیزه و هدف اصلی مدیران از مدیریت سود،…