تفاوت دو حساب اندوخته و ذخیره

اندوخته مبلغ مشخصی، مثلا نسبتی از سرمایه می باشد که باید قبل از تقسیم سود در حساب جداگانه ای نگه داری شود و این مبلغ را از چرخه دارایی شرکت برداشت نکنند. زمان مشخصی هم برای برداشت آن وجود ندارد.

مبلغ اندوخته، بر اساس قانون و تصمیم سهامداران شرکت دارای میزان مشخصی می باشد و در هر سال به میزان 5% سود سال جاری در نظر گرفته می شود و این کار تا رسیدن به میزان 10% سرمایه شرکت الزامی می باشد و بیشتر از این 10% اختیاری است.

ذخیره منبعی از هزینه های تحقق یافته پرداخت نشده می باشد و دارای سقف مشخصی هم نیست. همچنین، تصمیم سهامداران شرکت در مشخص کردن میزان آن نقشی ندارد. دقت داشته باشید که ذخیره ذکر هزینه های گذشته است ولی اندوخته با هزینه زمان گذشته ارتباطی ندارد.

خدمات مالیاتی

کاربرد اصطلاح اندوخته:

اندوخته، اختصاص و محدودیت در سود انباشته شده می باشد و بر اساس پیشنهادات هیات مدیره، تصویب مجمع عمومی، رعایت مفاد قراردادها و الزامات قانونی انجام می شود.

نمایش جداگانه این سود در ترازنامه، از شیوه های گزارشگری و محدودیت در سود انباشته می باشد. این محدودیت و اختصاص سود انباشته، اندوخته نام دارد. به عنوان مثال می توان به اندوخته قانونی، اندوخته احتیاطی و یا عمومی، اندوخته اختیاری و یا … اشاره کرد.

کاربرد اصطلاح ذخیره:

این اصطلاح برای حساب های دارایی که نشان دهنده کاهش شناسایی شده در بهای تمام شده می باشد به کار می رود و باعث تبدیل دارایی های ذکر شده به خالص ارزش بازیافتی می شود. به عنوان مثال می توان به ذخیره مطالبات مشکوک الوصول، ذخیره کاهش ارزش موجودی ها و سرمایه گذاری ها اشاره کرد.

به این نکته توجه داشته باشید که اگرچه استهلاک انباشته شده به عنوان دارایی می باشد، ولی به داشتن تفاوت در دارایی های ثابت مشهود مانند: استهلاک، کاهش ارزش دارایی های ثابت مشهود به حساب نمی آیند و در اصطلاح ذخیره قرار نمی گیرند.

مشاوره مالیات

تفاوت حساب اندوخته و ذخیره در حسابداری:

• اندوخته مبلغی از یک منبع مشخص می باشد و قبل از تقسیم سود در حساب جداگانه ای به دلیل عدم خروج از چرخه دارایی شرکت، نگه داری می شود.
• برای آزاد شدن مبلغ اندوخته زمان مشخصی تعیین نشده است و سقف آن هم بر اساس قانون و تصمیم سهامداران مشخص می شود. برای ایجاد اندوخته باید سودی موجود باشد، ولی برای ایجاد ذخیره الزامی بر سود نیست.
• برای اندوخته در هر سال 5% سود سال جاری در نظر گرفته می شود و ممکن است که تا 10% هم برسد، ولی بیشتر از این میزان اختیاری می باشد.
• ذخیره منبعی از هزینه های تحقق یافته پرداخت نشده می باشد و دارای سقف مشخصی نیست و برای مشخص کردن میزان آن نیز، تصمیم سهامداران نقشی ندارد.
• ذخیره اشاره به هزینه های گذشته دارد، در صورتی که اندوخته با هزینه های زمان گذشته ارتباطی ندارد.
• ذخیره در صورت مشخص شدن: تعهد فعلی واحد تجاری که در نتیجه رویدادهای گذشته ایجاد شده باشد، برای تسویه تعهد تحمیل شده منافع اقتصادی خارج شده باشد و مبلغ تعهد قابل برآورد باشد، شناسایی می شود.

• اندوخته، مبلغی است که برای تقویت نیروی مالی شرکت، ملاحظات مدیریتی، الزامات قانونی، حفظ حقوق بستانکاران و یا استفاده از مزایای مالیاتی از سود قابل تقسیم شرکت ها کم می شود.
• اندوخته نشان دهنده یک سری مبالغ موجود شرکت می باشد که تقسیم آن بین سهامداران محدود و یا ممنوع می باشد.
• تفاوت بین ذخیره و اندوخته در محل احتساب آن ها می باشد. منبع احتساب ذخیره از محل هزینه های جاری شرکت می باشد و به عنوان مخزن هزینه های تحقق یافته است. منبع احتساب اندوخته، سود بعد از کم کردن زیان انباشته سنوات قبل محاسبه در حساب ها می باشد.
• به وجود آمدن ذخیره، همراه با افزایش هزینه وکم شدن سود ویژه و در نتیجه کم شدن مالیات بر درآمد واحد تجاری می باشد.
• اندوخته باعث کاهش سود خالص قابل تخصیص، در واقع سود پس از کسر مالیات می باشد. به طور کلی طرف حساب ثبت ذخیره، حساب های هزینه و طرف حساب ثبت اندوخته، حساب سود و زیان انباشته می باشد.
• موجود بودن حساب اندوخته به حساب سود بستگی دارد، ولی برای موجودیت ذخیره چنین حسابی الزامی نمی باشد.

موسسه مالیات ها شما را به خواندن مقاله قانون فرض تفکیک شخصیت دعوت می نماید.