صورت های مالی تلفیقی

شرکت ‌های بزرگ به منظور گسترش و توسعه دامنه فعالیت ‌های اقتصادی کسب و کار خود و همچنین جهت پاسخ گویی به نیاز های مختلف فنی، مالی و علمی تلاش می کنند که با خرید سهام از شرکت‌ های کوچک تر، توانایی و ارتقای خود را توسعه دهند.

با گسترش شرکت‌ ها و شکل گیری شرکت ‌های سرمایه‌ گذاری، موضوع تلفیق صورت های مالی در واحد های اقتصادی مطرح می شود که با توجه به استاندارد حسابداری شماره 18 ایران، با عنوان صورت‌ های مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه گذاری در سایر واحد های تجاری، تهیه و ارائه صورت ‌های مالی تلفیقی از سال 1380 الزامی گشت.

حسابداری تلفیقی:

تلفیق و ترکیب سازمان های تجاری به منظور افزایش افزوده آنها صورت می گیرد که هدف آن هم افزایی ارزش ها در سازمان مورد نظر می باشد که باعث ترکیب سازمان ها با هم می شود.

در اقتصاد، حسابداری تلفیقی یک انتخاب جذاب برای کسب و کار ها، شعب فروش و همچنین شرکت های تجاری محسوب می گردد که با صدور صورت حساب ها به صورت ساده، باعث راحتی در جا به جایی حساب ها از فاکتوری به فاکتور دیگر می گردد.

دلایل استفاده از تلفیق:

از جمله دلایل مهم برای تلفیق سازمان ‌های تجاری بزرگ، می توان به موارد زیر اشاره کرد.

• حذف هزینه ‌های ثابت و فعالیت ‌های تکراری
• هماهنگ شدن فرآیند تولید و ساخت محصولات با یکدیگر
• مدیریت بهتر و بهره ‌وری بالا در سازمان
• کاهش خطرات در محیط تجاری
• افزایش امنیت تجارت
• افزایش سرعت دست یابی به منابع مالی
• به کارگیری وجوه مازاد
• کاهش هزینه ‌های مالی و افزایش اعتبارات
• استفاده از امتیازات قانونی، مالیاتی و …

حسابرسی عملیاتی

معانی تلفیق:

• فرآیند تصاحب و ادغام تعدادی از شرکت‌ های کوچک، در قالب تاسیس یک شرکت بزرگ تر

• جمع ‌آوری صورت ‌های مالی گروهی از شرکت‌ های زیر مجموعه، در قالب صورت‌ های مالی تلفیقی

• تلفیق گروهی از شرکت ‌ها و اشخاص حقوقی وابسته، در قالب یک نهاد یکپارچه با هدف یکپارچگی مالیاتی

• تکنیک یا عملی در حوزه کسب ‌و کار که از لحاظ حقوقی، دو یا چند سازمان را به یک واحد سرپرستی جدید متصل نماید.

هدف تهیه صورت حساب ‌های تلفیقی:

استفاده‌ کنندگان از حسابداری تلفیقی، در واقع سرمایه‌ گذاران واحد اصلی سازمان‌ های تجاری محسوب می شوند که صورت ‌های تلفیقی، اطلاعات جامعی را برای آنها و سایر استفاده ‌کنندگان فراهم می‌ آورد. از جمله اهداف تهیه صورت حساب های تلفیقی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جمع آوری و کسب اطلاعات در مورد وضعیت و عملکرد واحد های تجاری اصلی
• کمک به اخذ تصمیم های اقتصادی و برنامه ریزی اطلاعاتی در مورد صورت وضعیت مالی
• جمع آوری اطلاعات در مورد شرایط جریان نقدینگی

خصوصیات و وظایف حسابداری تلفیقی:

طبق قانون، از ترکیب و به هم پیوستن واحد های تجاری در یکی از طبقه‌ بندی ‌های ادغام، حسابداری تلفیقی به دست می ‌آید که برای رسیدن به این فرآیند، به ترکیب گزارشگری مالی بدهی ها، دارایی ‌ها، درآمد ها و هزینه‌ ها نیاز می باشد. رویه ‌های تلفیق، بیشتر به منظور ایجاد صورت‌ های مالی مورد استفاده قرار می گیرند که تمامی شرکت ‌های گروه همچون یک شرکت یگانه به نظر برسند.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله انواع ریسک شرکت های حسابرسی را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

الزام صورت ‌های مالی تلفیقی:

بر اساس استاندارد حسابداری شماره 18، تمامی واحد های تجاری اصلی غیر از واحد هایی که تمام یا بیش از 90 درصد سهام آنها در مالکیت واحد تجاری اصلی دیگری باشد، بایستی صورت‌ های مالی تلفیقی را تهیه نمایند و صورت ‌های مالی خود را همراه آن ارائه کنند.

واحد تجاری اصلی واحدی است که دارای یک یا چند واحد تجاری فرعی است که این واحد ها در تهیه صورت ‌های مالی تلفیقی باید موافقت تمام سهامداران اقلیت را در صورت وجود به دست آورند.

گزارش مورد نیاز:

گزارش های مالی تلفیقی با استفاده از روش های حسابداری مشابه، آماده می شوند که در صورت لزوم، تمامی حساب های شرکت های زیر مجموعه را به منظور استفاده از اصول حسابداری پذیرفته شده عمومی (GAAP) مورد محاسبه قرار می دهد. در این راستا اگر صورت های مالی تلفیقی مطابق با GAAP انجام شوند، لازم است که تمام حساب های سهام ثانویه، مانند سهام عادی یا درآمد های ناپدید شده، حذف گردند.

کدینگ حسابداری

ضوابط تلفیق:

جهت تهیه صورت ‌های مالی تلفیقی، بایستی اقلام مشابه صورت ‌های مالی در واحد تجاری اصلی و واحد های تجاری فرعی مشمول تلفیق، پس از انجام تعدیلات مورد نظر با هم جمع گردند. سپس برای این که این صورت ‌ها، اطلاعات مالی گروه را به ‌عنوان یک شخصیت اقتصادی منفرد نشان دهد، بایستی تعدیلات تلفیقی لازم را در خصوص معاملات و مانده‌ های درون‌ گروهی، سود و زیان‌ های تحقق نیافته ناشی از معاملات درون‌ گروهی انجام گیرند.

روش های محاسبه مالکیت: برای محاسبه منافع مالکیت بین شرکت ها روش های زیر وجود دارد.

• اگر یک شرکت دارای کمتر از 20 درصد سهام شرکت دیگر باشد، از روش هزینه گزارشگری مالی استفاده می کند.

• اگر یک شرکت دارای 20 تا 50 درصد سهام شرکت دیگر باشد، شرکت از روش صوری استفاده می کند.

• تحت هر دو روش، صورت های مالی تلفیقی مجاز نیست.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله حسابداری مدیریت را به شما پیشنهاد می کنیم.