بر طبق ماده 62 و 63 قانون کار، جمعه روز تعطیل برای کارگران و کارمندان با استفاده از دستمزد می باشد و بر اساس تبصره 1 همین ماده های قانون کار، اگر چنانچه کارگران در روزهای جمعه مشغول به کار باشند و از تعطیلی هفتگی روز جمعه استفاده نکنند، 40% اضافه بر دستمزد برای روز جمعه کاری دریافت می کنند.
بر اساس قانون کار، روز 11 اردیبهشت که مصادف با روز کارگر می باشد نیز جزء تعطیلات رسمی کارگران محسوب می شود. به همین منظور، کارگران در روزهای تعطیل، بدون حضور در محل کار خود می توانند دستمزد دریافت کنند.
از دلایل این فوق العاده برای روز جمعه، عدم حضور در روابط جمعی خانوادگی و عدم امکان حضور در نماز جمعه می باشد.
اگر از طرف کارفرما، روز جمعه برای کارگران، روز کاری در نظر گرفته شود، باید بر اساس قانون یک روز دیگری برای این کارگران روز تعطیل در نظر گرفته شود و این روز تعطیل، حکم روز جمعه را خواهد داشت. برای محاسبه دستمزد روز جمعه، تمام ساعت کاری این روز به عنوان اضافه کار در نظر گرفته می شود. در واقع کار روز جمعه به عنوان اضافه کار محسوب می شود.
اگر کارگری در روز تعطیل، به جای استراحت و استفاده از روز تعطیل، سر کار برود، از فوق العاده تعطیل کاری برخوردار می شود و این فوق العاده کاری، برایش مانند اضافه کاری به حساب می آید و محاسبه آن مانند فرمول اضافه کاری می باشد.
برای کارگرانی که روز جمعه سر کار می روند و یک روز دیگر در هفته تعطیل می باشند، روز جمعه، روز کاری تلقی می شود و ساعات اضافه بر ساعت عادی، به میزان 40% فوق العاده اضافه کاری برایشان در نظر گرفته می شود و میزان فوق العاده اضافه کاری آن ها با روزهای دیگر هفته برابر است.
اضافه کاری برای کارگرانی که کارشان سخت و زیان آور می باشد:
بر اساس قانون اضافه کاری و ماده 61 همین قانون، در نظر گرفتن اضافه کاری برای کارگرانی که دارای کارهای سخت و زیان آور می باشند، ممنوع است و این ممنوعیت با توجه به ماهیت سخت کاری آن ها، کاملا طبیعی می باشد و در صورت انجام این کار بر اساس قانون مجازات می شوند.
حتی در صورت توافق این کارگران برای انجام اضافه کاری بدون اعتبار می باشد و برای حل این مشکل بهتر است که برای جبران کمبود پرسنل، به تعداد نیروها اضافه کنند.
بر اساس تبصرهای 1، 2 و 3 ماده 62 قانون کار، بین کار در روز جمعه و کار در روز تعطیل و یا روزهای عادی تفاوت هایی وجود دارد:
بر اساس ماده 51 قانون کار، ساعت کاری، مدت زمانی است که کارگر نیرو و یا وقت خود را در اختیار کارفرما قرار می دهد می باشد. این ساعت کاری که 8 ساعت می باشد، ساعت کار روزانه کارگر محسوب می شود.
اگر ماهیت کاری به صورتی باشد که در برخی از روزها 8 ساعت کاری و در برخی دیگر از روزها بیشتر از 8 ساعت کاری باشد، کل این ساعات کاری نباید بیشتر از 44 ساعت باشد.
اگر بر اساس نیاز کارگاه، کارگری بیشتر از 44 ساعت کاری داشته باشد، باید برای این ساعات اضافه، باید ماده 59 قانون کار رعایت شود. این اضافه کاری برای کارگران دو حالت دارد:
بر اساس قانون کار، اگر چنانچه کارگری بیشتر از ساعت کاری موظف به انجام کار باشد، باید اضافه کاری دریافت کند. اگر چنانچه این اضافه کاری با موافقت کارگر باشد، باید 40% اضافه بر دستمزد هر ساعت کاری دریافت کند.
دیگر اینکه حقوق کارگران به صورت به صورت ماهیانه پرداخت می شود، حقوق و مزایا که شامل اضافه کاری می شود، باید سر ماه محاسبه شود به کارگران پرداخت شود.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله دریافت لیست حقوق و دستمزد از طریق اینترنت را به شما پیشنهاد می کنیم.
همه ما میدانیم که راهاندازی و مدیریت یک کسب و کار کوچک چقدر میتواند چالشبرانگیز و سخت باشد. از تامین مالی گرفته تا مدیریت کارکنان، کارهای زیادی وجود دارد که…
برای مبتدیان بسیار مهم است که حرفه معاملهگری خود را با یک استراتژی ترید توسعه یافته و کامل شروع کنند. داشتن یک استراتژی، رویکردی ساختاریافته برای ترید فراهم کرده و…
مدیریت سود و رابطه آن با چرخه عمر شرکت یکی از مهمترین موضوعاتی است که همواره در مرکز توجه مدیران قرار دارد. انگیزه و هدف اصلی مدیران از مدیریت سود،…