نگاهی به اقتصاد در گذر زمان

همه ساله از سال 1969 تاکنون، جایزه نوبل اقتصاد به یک یا چند تن از اقتصاددانان برجسته جهان که منشاء خدمات ارزنده‌ای به علم اقتصاد بوده اند اهدا شده است. بسیاری از آنان به دلیل موفقیتی که در اندازه‌گیری شرایط اقتصادی، بسط و توسعه روش‌های اقتصادسنجی و کنکاش عمیقی که در واقعیت‌های تبلور یافته در داده ‌های آماری داشته‌اند موفق به کسب چنین افتخاری شده‌اند. اقتصاد علاوه بر نظریه، نیازمند اندازه‌گیری است.

دریافت کنندگان جایزه نوبل اقتصاد از سال 1969 تاکنون:

1969  رگنار فریش (Ragnar Frisch) از نروژ و جین تین برگن (Jan Tinbergen) از هلند. برای ساخت و کاربست تجربی الگوهای پویا به منظور تحلیل فرایندهای اقتصادی.

1970  پل ساموئل سن (Paul Samuelson) از آمریکا، برای تحقیقات منجر به ارائه تئوری اقتصادی ایستا و پویا و ارتقاء موثر سطح تحلیل‌های اقتصادی در علم اقتصاد.

1971  سیمن کوزنتس (Simon Kuznets) از آمریکا، برای تبیین رشد اقتصادی با اتکاء به یافته‌های تجربی که موجب شناخت عمیق‌تر و جدیدی از ساختار اقتصادی اجتماعی و فرایند توسعه شد.

1972  جان هیکس (John Hicks) از انگلستان و کنس ارو (Kenneth Arrow) از آمریکا، برای دانش‌افزائی بدیع آنان در نظریه تعادل عمومی اقتصادی و تئوری رفاه.

1973  واسیلی لیانتیف (Wassily Leontief) از آمریکا، برای بسط روش داده- ستانده و کاربرد آن در مسائل مهم اقتصادی.

1974  گونار میردال (Gunnar Myrdal) از سوئد و فردریک ون هیاک (Friedrich Von Hayek) از آمریکا، برای نوآوری آنان در نظریه پول و تئوری نوسانات اقتصادی و همچنین برای تحلیل عمیق ایشان از وابستگی بین پدیده‌های اقتصادی، اجتماعی و سازمانی.

1975  لئونید کانترویچ (Leonid kantotovich) از شوروی سابق و تجلینگ کوپ منز (Tjalling Koopmans) از آمریکا برای دانش‌افزایی در نظریه تخصیص بهینه منابع.

1976  میلتون فریدمن (Milton Friedman) از آمریکا، برای دستاوردهای وی در زمینه تجزیه و تحلیل مصرف، تاریخ و نظریه پولی، و برای تشریح پیچیدگی سیاست‌های تثبیتی.

1977  برتیل اوهلین (Bertil Ohlin) از سوئد و جیمز مید (James Meade) از انگلستان، برای دانش افزایی و نوآوری در نظریه تجارت بین الملل و نقل و انتقال سرمایه در سطح بین المللی.

1978  هربرت سایمون  (Herbert Simon) از آمریکا، برای تحقیقات بدیع وی در زمینه فرایند تصمیم‌گیری سازمان‌های اقتصادی.

1979  تئودور شولتز (Theodore Schults) از آمریکا و آرتور لوئیس (Arthur Lewis) از انگلستان، برای تحقیقات اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی.

موسسه مشاوران ارائه دهنده انواع خدمات حسابرسی می باشد.

1980  لارنس کلاین (Lawrence Klein) از آمریکا، برای خلق الگوهای اقتصادسنجی و کاربست آن در تحلیل نوسانات اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی.

1981  جیمز توبین (Jams Tobin) از آمریکا، برای تحلیل بازارهای مالی و روابط آنها با تصمیمات در مورد مخارج، اشتغال، تولید و قیمت‌ها.

1982  جرج استیگلر (George Stigler) از آمریکا، برای مطالعات اصیل وی در ساختار صنعتی، نوسانات بازارها و اثرات علت و معلولی قوانین دولتی.

1983  جرارد دی برو (Gerard Debrreu) از آمریکا، برای وارد کردن روش‌های جدید تحلیل در نظریه‌های اقتصادی و فرمول‌بندی جدید نظریه تعادل عمومی.

1984  ریچارد استون (Richard Stone) از انگلستان، برای دانش افزایی اساسی در راه توسعه روش‌های حساب‌های ملی و در نتیجه به سازی قابل توجه مبناهای مورد نیاز جهت انجام تحلیل‌های تجربی اقتصادی.

1985  فرانکو مادیگلیانی (Franco Modigliani) از آمریکا، برای تحلیل بدیع وی از پس‌انداز و بازارهای مالی.

1986  جیمز بوکانون (James Buchanan) از آمریکا، برای بسط و توسعه مبانی قرارداد و سازمانی در تئوری تصمیم‌گیری‌های اقتصادی و سیاسی.

خدمات مالی

1987  رابرت سولو (Robert Solow) از آمریکا، برای دانش افزایی وی در زمینه نظریه رشد اقتصادی.

1988  موریس آلیس (Maurice Allais) از آمریکا، برای شفاف‌سازی مبانی نظری آماری اقتصادسنجی و تحلیل وی از ساختارهای اقتصادی همزمان.

1990  هری مارکوویتز، برتن میلر و ویلیام شارپ (Harry Markwitz, Berton Miller and William Sharpe) از آمریکا، برای کار پیشگامانه آنان در نظریه اقتصاد مالی.

1991  رونالد کوآس (Ronald Coase) از انگلستان، برای کشفیات و شفاف‌سازی اهمیت هزینه‌های مبادله و حقوق مالکیت در ساختار سازمانی و ساز و کار اقتصاد.

1992  گری بکر (Gary Becker) از آمریکا، برای بسط قلمرو تحلیل‌های اقتصاد خرد به دامنه وسیعی از رفتارهای انسانی و عملکردهای متقابل، به علاوه رفتارهای نابازاری.

1993  رابرت فاگل (Robert Fagel) و داگلاس نورث (Douglass North) از آمریکا، برای تجدید تحقیقات در تاریخ اقتصادی از طریق به کارگیری تئوری اقتصادی و روش‌های مقداری جهت توضیح تغییرات اقتصادی و سازمانی.

1994  جان هرسانی (John Harsanyi) و جان نش (John Nash) از آمریکا و رین هارد سلتن (Reinhard Selten) از آلمان، برای تحلیل بدیع ایشان از تعادل در نظریه بازی‌های غیر مشارکتی.

1995  رابرت لوکاس (Robert Lucas) از آمریکا، برای بسط و به کارگیری فرضیه انتظارات عقلانی و از آن طریق، تغییر شکل دادن تحلیل‌های اقتصادی کلان و عمیق‌سازی فهم ما از سیاست‌های اقتصادی.

1996  جیمز مرلیز (James Mirrless) از انگلستان و ویلیام ویکری (William Vickrey) از آمریکا، برای دانش افزایی بنیادین در تئوری اقتصادی تحت شرایط اطلاعات نامتقارن.

1997  رابرت مرتون (Robert Merton) و مایرون اسکولز (Myron Scholes) از آمریکا، برای ارائه روش جدید جهت تعیین کمیت مشتق‌ها.

1998  آمارتیا سن (Amartya Sen) از هند، برای دانش افزایی در اقتصاد رفاه.

1999  رابرت ماندل (Robert Mundell) از کانادا، برای تحلیل سیاست‌های پولی و مالی تحت نظام‌های ارزی متفاوت و تحلیل وی از ناحیه‌های ارزی بهینه.

2000  جیمز  هیکمن (James Heckman) و دانیل مک فدن (Damel McFadden) از آمریکا، برای حل مشکلات اساسی که در تحلیل داده های آماری در سطح اقتصاد خرد رخ می‌دهد و بسط و توسعه نظریه روش‌های تحلیل نمونه‌های آماری بر اساس مبانی تئوری اقتصادی.

2001  جرج اکرلف (George Akerlof) مایکل اسپنس (Michael spence) و ژوزف استیگلیتز (Joseph Stiglitz) از آمریکا، برای ارائه نظریه تحلیل بازارها در شرایط عدم وجود تقارن اطلاعات در دوی سوی بازار.

2002  دانیل کاهنمن (Daniel Kahnaman) از اسرائیل و ورنن اسمیت (Vernon Smith) از آمریکا، برای آمیزش یافته‌های تحقیقات اجتماعی با علم اقتصاد، به ویژه در ارتباط با قضاوت بشری و تصمیم‌گیری در شرایط نااطمینانی، و برای ایجاد آزمایش‌های تجربی آزمایشگاهی به عنوان ابزاری در تحلیل‌های تجربی اقتصادی، به ویژه در مطالعه مکانیسم بازارهای رقیب.

2003  رابرت انگل (Robert Engle) از آمریکا و کلایو گرینجر (Clive Granger) از انگلستان، برای روش‌های تحلیل سری‌های زمانی اقتصادی که نوساناتشان با گذشت زمان تغییر می‌کند و روش‌های تحلیل سری‌های زمانی اقتصادی که دارای روند زمانی مشترک هستند.

2004  فین کیدلند (Finn Kydland) از نروژ و ادوارد پرسکات (Edward Prescott) از آمریکا، برای دانش افزایی در زمینه اقتصاد کلان پویا: سازگاری زمانی سیاست‌های اقتصادی و نیروهای به وجود آورنده نوسانات تجاری.

2005  رابرت آمان (Robert Aumann) از اسرائل و توماس شیلینگ (Thomas Schelling) از آمریکا، برای ارتقاء سطح فهم از اختلاف و همکاری به کمک تحلیل‌های نظریه بازی‌ها.

2006  ادموند فلپس (Edmund S. Phelps) از آمریکا، برای ارائه توضیحاتی درباره ارتباط میان تورم و بیکاری، و تاثیر عمیق آن در سیاست‌های اقتصاد کلان.

2007  لئونید هورویتز (Leonid Hurwicz)، اریک ماسکین (Eric Maskin) و راجر میرسون (Roger B. Myerson) از آمریکا، برای ارائه نظریه طرح مکانیسم نهادهای اقتصادی.

2008  پل گروگمن (Paul Krugman) از آمریکا، برای فعالیت‌هایش در زمینه تجارت بین الملل و جغرافیای اقتصادی.

2009  الینور اوستروم (Elinor Ostrom) و اولیور ویلیامسون (Oliver E. Williamson) از آمریکا برای تجزیه و تحلیل مدیریت در اقتصاد.

2010  پیتر دیاموند (Peter A. Diamond) و دیل مورتنسن (Dale T. Mortensen) از آمریکا و کریستوفر پیساریدیس (Christopher A. Pissarides) قبرسی تبار تبعه انگلستان برای تحلیل بازارهایی که جستجو جهت یافتن عرضه کننده و متقاضی مناسب برای طرفین با دشواری و هزینه مواجه است.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله دریافت کد اقتصادی را به شما پیشنهاد می کنیم.