محاسبه دانش فنی و ارزش اقتصادی

در حال حاضر جمع کثیری از حسابداران در اندازه گیری ارزش دارایی های شرکت، با مشکلاتی رو به رو هستند، زیرا بسیاری از دارایی های شرکت به صورت نامشهود می باشد.

روش های زیادی برای قیمت گذاری و محاسبه دانش فنی وجود دارد که در برخی، انجام محاسبات ریاضی پیچیده و استفاده از اعداد و ارقام و در برخی دیگر از روش های کیفی بیشتر استفاده شده است. در میان تعداد زیادی شرکت که فعال هستند، عده محدودی از آن ها توانسته اند کار خود را ادامه بدهند. این شرکت ها اکثرا علاقه مند به مبحث تجاری کردن محصولات و فناوری های نوین بوده اند.

دانش فنی چیست:

انبوهی از ترفندهای صنعتی که به وسیله آن ویژگی های فنی محصول، طرز کار و بهربرداری از یک واحد صنعتی و شیوه تولید آن تعیین می شود. در واقع آن چیزی که نتیجه پژوهش است و به عنوان نوآوری از آن یاد می شود، همان دانش فنی است که از انجام فعالیت حاصل شده و به نوعی دستاورد ما می باشد.

در قرن حاضر، می توان گفت نوآوری و خلاقیت، استفاده از تکنولوژی های جدید و اینکه در جهت تجاری سازی تولیدات و دانش فنی قدم برداشته شود، باعث می شود تا یک شرکت بتواند به حیات خود ادامه دهد. تجاری سازی شامل فرایند های پیچیده است که در طی سال های اخیر ما شاهد آن هستیم که از تعداد کثیر تحقیقاتی که از منظر تکنیکی در سطح بالایی قرار داشته اند تنها درصد کمی از آنها در تجاری سازی به موفقیت رسیده اند. در زمینه تجاری سازی محصولات، یکی از سخت ترین عملیات ها دانش فنی قیمت گذاری و تعیین ارزش آنهاست.

دانش فنی در مواردی، ارزش غیرقابل لمس (غیرملموس) دارد و عمل تبدیل ارزش غیرقابل لمس به گونه ای که قابل لمس باشد و بیان آن به صورت پول باعث مشکل شدن این فرایند می شود. از طرفی عوامل تاثیرگذار در دانش فنی کاملا شناخته شده نیستند و در مطالعات زیادی و به طرق مختلف، دانش فنی ارزشیابی شود و عوامل موثر در آن نیز شناسایی شوند تا با بررسی مقدار تاثیر هر کدام از آنها، قیمت اصلی دانش فنی تخمین زده شود.

در ابتدا باید ارزش دانش فنی مشخص شده، و با انجام فرایند قیمت گذاری تجاری سازی را نیز، به اتمام برسانیم.

دو روش کلی برای انجام فرایند قیمت گذاری:

1. روش اول: در این روش برای براورد قیمت از شیوه علمی و ریاضی استفاده می شود.
2. روش دوم: کاربرد شیوه های تجربی برای براورد قیمت ها.

روش ریاضی و علمی فرایند قیمت گذاری:

از نگاه روش شناسی، روش های ریاضی و علمی به دو دسته عمده، جهت تعیین ارزش و قیمت گذاری تقسیم می شوند

1. شیوه های کلاسیک و سنتی که اصلی ترین آنها شامل روش‌های هزینه پایه، بازار پایه و درآمد پایه می شود.
2. شیوه ‌های نوآورانه که اصلی ترین آنها روش گزینه واقعی می باشد.

روش تجربی فرایند قیمت گذاری:

به صورت رایج در این روش در بنگاه های اقتصادی برای محصولات، بر اساس تجربه و ذهنیت افرادی که در این زمینه تخصص دارند، ارزش تعیین می شود.

همان طور که پیش تر گفتیم، شیوه های علمی تعیین ارزش و قیمت‌ گذاری دانش فنی به 4 گروه اصلی تقسیم می‌شوند.

1. شیوه ی هزینه پایه : اندازه گیری مخارجی ک جهت رشد و توسعه لازم است مصرف شده است.
2. شیوه بازار پایه : بر اساس احساسی که از قضاوت در مورد دانش های فنی در بازار به دست آمده، اندازه گیری می شود.
3. شیوه درامد پایه : بر اساس منافع مالی که قرار است در آینده از راه بکارگیری دانش فنی بدست آید اندازه گیری صورت می پذیرد.
4. شیوه گزینه واقعی : این روش بحث بسیار وسیعی دارد و برای اندازه گیری دانش فنی، از فرمول مخصوص استفاده می شود که شناخته شده ترین آنها «بلاک-اسکولز» است.

همه این شیوه ها از نقاط ضعف و قوت مخصوص خود برخوردار هستند که سازمان ها باید با توجه به شرایط خود، یکی یا تلفیقی از این روش ها را بکار گیرند.

در صورتی که از تلفیق چند شیوه مختلف برای تعیین ارزش استفاده شود، کم پیش می‌آید که قیمت‌های بدست آمده برابر باشند و از این جهت باید به تعریف یک دامنه معنی‌داری برای قیمت پرداخت.

موسسه مشاوران ارائه دهنده انواع خدمات حسابرسی مالیاتی می باشد.

تعریف ارزش اقتصادی:

معیاری از سودی که از خدمات و کالاها به دست آمده از طرف یک عامل اقتصادی است. در واقع ارزش اقتصادی مال، همان ارزش پولی آن می باشد. در واقع ارزش، فراتر از تعریفی که اکثر مردم از آن در ذهن خود دارند که همان “چیزی که می‌ارزد” و لازم است که بدانید ارزش به معیارهای زیادی از جمله: قصد، کسی که سنجش را انجام می دهد، زمان و یک سری عامل دیگر بستگی دارد.

برای ارزش مفاهیم گوناگونی وجود دارد که در زیر، به شرح مختصری از هر یک می پردازیم:

• ارز منصفانه نقدی: مبلغ در نظر گرفته شده به صورت نقدی یا چیزی معادل نقد برای مال و دارایی، بین فردی که خریدار است و فردی که فروشنده است که هردو مایل به مبالده اند. متداول ترین تعریف از ارزش از این نوع است که به آن ارزش بازار نیز گفته می‌شود.
• ارزش سرمایه گذاری: در این نوع به طور معمول از سرچشمه های آینده تملک یک دارایی برای یک فرد مشخص، قلمداد می‌شود. مهم ترین ارزشی است که افراد متخصص برای ترکیب کردن و کسب واحد های تجاری بکار می‌برند.
• ارزش منصفانه: مقیاس یا معیار تعیین شده برای ارزشی است که بر مبنای قانون های موضوعه (قوانینی که انسان در یک جامعه تصمیم به آن ها می‌گیرد وضرورتا بر اساس قوانین شرعی و اخلاقی وضع می‌شوند.) بررسی می‌شوند.
• ارزش ذاتی: که به آن ارزش اساسی نیز گغته می‌شود. در تمام سرمایه گذاری ها با توجه به شرایط و خصوصیات فعالیت ها، افرادی که وظیفه ی تحلیل مالی را دارند برای تخمین ارزش سهام، از آن استفاده می‌کنند.
• ارزش مبادله: در واقع نوعی از ارزش نیست و تنها شروطی است که بر مبنای یک سری فرض مخصوص، در تعیین ارزش دارایی ها قلمداد می‌شود.
• ارزش سرقفلی: نوعی مخصوص ار دارایی های نامرئی (پنهان) است.
• ارزش جاری: 3 دیدگاه جداگانه در این ارزش وجود دارد که عبارت اند از: ارزش اقتصادی، ارزش ورودی، ارزش خروجی.
• ارزش مداومت (تداوم) عمل و فعالیت: این ارزش مثل ارزش منصفانه بازار، معیار ارزشی عرضه نمی‌کند.
• ارزش دفتری: از گیج کننده ‌ترین موارد کاربرد کلمه ارزش می‌باشد. این ارزش تنها یک معنی و مفهوم مالیاتی است.
• ارزش بهای تمام شده (قیمت تمام شده): معنی قیمت پایانی با ارزش فرق دارد. قیمت، یک مقدار پول حقیقی است که برای بدست آوردن دارایی مصرف شده و به طور معمول، کم پیش می‌آید که از مبلغ های پولی یکسان برخوردار باشند.
• ارزش تسویه: خود به تنهایی یک ارزش مخصوص نیست، تنها شرایطی می‌باشد، که بر مبنای ان ارزش تخمین زده می‌شود.
• ارزش اسقاط: مقدار تخمین از ارزش یک دارایی پس از تمام شدن عمر مفید آن. این ارزش با ارزش باقی مانده تفاوت هایی دارد.
• ارزش قابل بیمه یا بیمه شدنی: به بیان ساده شامل ارزش قسمت های معیوب شدنی یک دارایی است، تا هنگام ایجاد آسیب به صاحب دارایی خسارت داده شود.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله آشنایی با نرم افزار ورد و پاورپوینت برای حسابداری را به شما پیشنهاد می کنیم.