حسابداری تورمی، تکنیک ویژه ای در حسابداری می باشد که در دوره های تورم بالا از آن استفاده می شود و حساب های مالی با توجه به شاخص قیمت تعدیل می شود. این نوع از حسابداری، حسابداری طراحی شده ای می باشد که برای مشکلات حسابداری بهای تمام شده تاریخی نشات گرفته شده از تورم می باشد.
شرکت هایی که دارای سطح سریع و پایدار تورم و یا تورم در حال رشد می باشند، باید دوره های خود را به روز رسانی کنند و با شرایط اقتصادی و مالی فعلی ارتباط دهند. حسابداری تورمی در کشورهای دارای تورم به شدت استفاده می شود.
حسابداری تورمی، حسابداری قیمت های عادلانه نیست. در واقع به این حسابداری، حسابداری سطح قیمت ها می گویند و مانند تبدیل صورت های مالی به واحد پولی دیگر با استفاده از نرخ تسعیر می باشد.
در شرایط تورم، سرمایه گذاران و مدیران شرکت ها میزان تحت تاثیر قرار گرفتن سهام و سود شرکت را می خواهند و معمولا تورم باعث افزایش سود ابرازی می شود، ولی بخشی از این سود از افزایش قیمت ها می باشد و به عنوان معیار ارزیابی مدیریت واحد تجاری به حساب می آید. در واقع سود تجاری و سود تورم با هم ترکیب می شوند و حسابداری تورمی یک شاخه از حسابداری تعریف می شود.
ویژگی های اقتصادی در حسابداری تورم:
استاندارد تورم باعث ویژگی های اقتصادی ذکر شده در ذیل می شود:
- بیشتر مردم، ثروت خود را به شکل دارایی های غیر پولی و ارزهای خارجی نگهداری می کنند.
- بیشتر مردم مبالغ پولی خود را بر اساس نرخ ارزی محاسبه می کنند و قیمت ها بر حسب ارز می شود.
- خرید و فروش های اعتباری، با قیمت های انجام می شود که دوره اعتبار و شرایط نسیه را جبران کند.
- نرخ های بهره، دستمزدها و قیمت ها به شاخص قیمت های تورمی بستگی دارد.
- نرخ تورم زیاد می شود و به 100% و یا بیشتر می رسد.
موانع استفاده از حسابداری تورمی
موانع استفاده از حسابداری تورمی:
چندین فرض به عنوان حسابداری تورمی در ایران مطرح شده است که در ذیل توضیح می دهیم:
- عدم آشنایی مسئولان حسابداری با مفاهیم حسابداری تورمی
- غیر قابل اعتماد بودن و کافی نبودن شاخص های تغییر سطح قیمت ها در ایران
- افزایش بدهی مالیاتی برای تجدید ارزیابی دارایی های ثابت
- مخارج استفاده ای حسابداری تورمی ازمنافع استفاده از آن بیشتر است
- حمایت نکردن دولت از بخش های اقتصادی، برای به کارگیری حسابداری تورمی
حسابداری تورمی و تغییر قیمت ها:
زمانی که در بازار خرید و یا فروش، قیمت ها افزایش و یا کاهش داشته باشد، قیمت کالا و خدمات به وجود می آید. این تغییرات به شکل زیر می باشد:
- تغییر سطح عمومی قیمت ها
- تغییر قیمت های خاص
- تغییر قیمت های نسبی
تغییر سطح عمومی قیمت ها:
این تغییر برای افزایش و کاهش ارزش اندازه گیری بر اساس پول می باشد و یا اینکه تغییر در ارزش پول در تورم و رکود می باشد. در تغییر نسبی قیمت ها باید یکسان تغییر کند اما اگر قیمت ها تغییرات متفاوتی داشته باشد، این معیار را می توان از راه محاسبه مانگین موزون و یا شاخص قیمت به دست آورد.
تغییر قیمت های خاص:
نگهداری کالاهای خاص به وسیله واحدهای انتفاعی، باعث افزایش قیمت ها و کسب سود غیر عملیاتی می شود و کاهش قیمت ها به دلیل نگهداری قیمت ها باعث ایجاد زیان غیر عملیاتی می شود.
تغییر قیمت های نسبی:
این تغییر قیمت، منعکس کننده در شکل قیمت ها و یا تغییر قیمت یک کالا در قیاس با قیمت تمامی کالاها و خدمات جامعه اقتصادی می باشد. تغییرات عمومی و نسبی، بر روی قیمت کالاهای خاص می باشد.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله استانداردهای حسابداری و انواع آن را به شما پیشنهاد می کنیم.
جهت برخورداری از مشاوره مالیاتی تلفنی می توانید با شماره 0912020822 تماس بگیرید.
