مطابق ماده 238 قانون های مربوط به مالیات، چنان چه مؤدی پس ازاین که برگ تشخیص را دریافت کرد، نسبت به مبلغ های مکتوب و نحوه محاسبه اعتراضی داشته باشد، میتواند تا 1 ماه پس از تاریخ دریافت آن برای اعتراض اقدام کند. به این صورت که خود مؤدی یا وکیل وی به اداره مربوطه مراجعه میکند و مدارک و دلایل خود را به مسئول مربوطه ارائه میدهد و به صورت کتبی برای رسیدگی مجدد تقاضا میکند. مسئول مربوطه نیز حداکثر 1 ماه پس از درخواست مؤدی فرصت دارد تا به تقاضای وی رسیدگی کند. سپس اگر اسناد ارائه شده برای رد برگ تشخیص کافی باشد، مسئول مربوطه توضیحات و موارد توافق را ظهر نویسی میکند و اگر برای مؤدی نیز مورد قبول باشد، آن را امضا میکند و به توافق میرسند. به این ترتیب اختلاف های بین مسئول و مؤدی حل میشود.
اما چنان چه مدارک ارائه شده برای تشخیص کافی نباشد و توافقی بین مسئول و مؤدی حاصل نشود، مسئول همه توضیحات لازم و مستدل را ظهر نویسی میکند و پرونده مربوطه را برای بررسی به هیأت حل اختلافات انتقال میدهد.
در صورتی که مؤدی از دریافت برگه تشخیص خودداری کند یا در محل زندگی خود حضور نداشته باشد، معترض شناخته میشود و پرونده برای بررسی به هیات حل اختلافات بدوی فرستاده میشود.
هیأت های حل و فصل اختلافات بدوی:
این هیأت از سه نفر تشکیل میشود که شامل یک مسئول از اداره مالیات، یک قاضی و یک نماینده از اتاق تعاون یا بازرگانی است. هیأت مذکور بلافاصله پس از دریافت اعتراض، وقت جلسه را برای رسیدگی و بررسی پرونده مشخص میکند. مدت زمان مابین تاریخ ابلاغ و تاریخ تشکیل جلسه رسیدگی کمتر از 10 روز نیست، مگر زمانی که مؤدی چنین خواسته ای داشته باشد.
در جلسات بررسی، نماینده اداره مالیات حتما باید شرکت کند تا برای توجیه مبالغ و محاسبات مکتوب در برگه تشخیص دلایل لازم را ارائه دهد. البته عدم حضور او نیز از رسیدگی به پرونده جلوگیری نمیکند. اگر پرونده و دلایل ارائه شده توسط مؤدی برای بررسی پرونده ناقص باشد، جلسه دیگری برای بررسی مجدد پرونده تشکل میشود. دراین جلسات همه ی توجیهات در برگ تشخیص مندرج و به طور صریح در جلسات بیان میشود و پس از تکمیل پرونده هیأت رای خود را صادر و ابلاغ میکند.
هیأت های حل اختلاف تجدید نظر:
به پشتوانه ماده 247 قانون های مربوط به مالیات مستقیم رأیی که هیأت حل اختلافات بدوی صادر میکنند، لازم الاجرا و قطعی است. مگر در شرایط خاصی، مانند این که 20 روز پس از ابلاغ رأی به مؤدی، از جانب مؤدیان یا نماینده های امور مالیاتی مورد اعتراض قرار گیرد که به موجب آن به هیأت های حل اختلاف تجدید نظر فرستاده خواهد شد و رأی این هیأت ها نیز لازم الاجرا و قطعی خواهد بود. در این مرحله مؤدی مطابق ماده 247، فرم مالیاتی را تکمیل میکند و از میزان مالیاتی که ادراه مالیات برای او مشخص کرده، مبلغی که ادعا دارد مالیات واقعی درآمدش میشود را پرداخت میکند و برای مازاد آن اعتراضی را در زمان مقرر ارائه میدهد. چنان چه رأی ابلاغ شده از سوی هیأت بدوی توسط یکی از دوطرف، یعنی مودی یا مسئولان مالیاتی مورد پذیرش نباشد، در این مرحله فقط ادعای اعتراض کننده بررسی شده و رأی نهایی صادر می شود. بنابراین رسیدگی در هیأت های حل اختلافات به گونه ای ماهوی و در دو مرحله انجام میشود. رأی هیأت حل اختلافات که پس از صدور آن مورد اعتراض قرار نگرفته باشد، بعد از ابلاغ لازم الاجرا است.
هیأت مربوط به ماده 216 قانون های مالیات:
این هیأت مرجعی است که شکایات مرتبط با دستگاهای اجرایی وابسته به مالیات را، مورد بررسی قرار میدهد. چنان چه اعتراض مودی به این دلیل باشد که مقدار مالیات وی قبل از رای نهایی هیات مربوطه، مشخص شده است و اگر این هیأت اعتراض مؤدی را قبول کند دستور به بطلان مالیات تشخیص داده میدهد و اقدامات لازم را برای محاسبه مالیات معترض انجام میدهد. در رابطه با مالیات غیر مستقیم نیز اگر اعتراض در مورد غیر قانونی بودن مالیات باشد، هیأت مذکور به آن رسیدگی میکند. در این مرحله به دلیل این که شبه قضایی است، از طریق دیوان عدالت اداری نیز میتوان رسیدگی کرد.
موسسه مشاوران ارائه دهنده انواع خدمات مالیاتی می باشد.
تشخیص مالیات
هیأت انتخاب شده از طرف وزارت اقتصاد:
این هیأت نیز از 3 نفر تشکیل شده است و یکی از راه های فوق العاده برای بررسی اعتراض های مالیاتی است که در هیأت های اختلافات مالیاتی دیگر، قابل مطرح شدن نباشد. مانند زمانی که تاریخ اعتراض به مالیات به پایان رسیده باشد ولی مؤدی اعتراضی نکرده باشد. طی این مرحله اعتراض مؤدی مبنی بر اینکه نحوه محاسبه مالیات او با توجه به مستندات غیرعادلانه است بررسی میشود و وزیر دارایی این پرونده را به هیأت منتخب خود انتقال میدهد و در این هیأت رأیی که مد نظر اکثریت باشد قطعی میشود و لازم الاجرا است.
شورای عالی مالیات:
این شورا یک مرجع مالی عالی و دارای وظایف مهمی است و در بعضی موارد بازوی مشاور وزیر اقتصاد یا رئیس کل اداره مالیات میباشد. این شورا از 25 نفر تشکیل میشود که انتظار میرود صاحب نظر، باتجربه و مطلع از امور حسابداری حقوقی و اقتصادی باشند و حداقل مدرک تحصیلی آن ها باید کارشناسی باشد، که وزیر اقتصاد و دارایی این افراد را انتخاب میکند.
یکی از وظایف این شورا بررسی اعتراض های مؤدیان و ادارات مالیاتی است. به این صورت که مؤدی معترض یک ماه فرصت دارد شکایت خود را از نقص بررسی یا رعایت نکردن قوانین به شورای عالی ارائه کند و شورای عالی اعتراض را باید صرفا از جهت رعایت قوانین لازم و این که بررسی پرونده طبق قانون باشد، بررسی کند و سپس آن را به هیأت مورد نظر خود میفرستد و رأی اکثریت لازم الاجرا میباشد.
دیوان عدالت اداری:
دیوان عدالت یک مرجع قضایی رسیدگی به مالیات است و بر عملکرد هیأت ها، دستگاه ها و ادارات اجرایی نظارت دارد. این مرحله اخرین مرحله از رسیدگی های مالیاتی است. هنگامی که مؤدی در زمان مشخص برای اعتراض اقدامی نکرده باشد و مالیات وی قطعی شده باشد، طبق ماده 13 و بند 1 قانون مربوطه، مؤدی میتواند برای اعتراض به دیوان عدالت مراجعه کند. به گونه ای است که اگر دیوان عدالت رأی صادر شده از هیأت ها را طبق قانون ندانست، آن را فسخ میکند و بررسی مجدد را به هیأت دیگری واگذار میکند. به طور کلی دیوان عدالت نباید وارد اصل موضوع و بررسی آن شود.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله مجازات فرار مالیاتی را به شما پیشنهاد می کنیم.
