اشخاص حقیقی و حقوقی می توانند بر اساس نوع فعالیت های خود از تفاهم نامه، توافق نامه و یا قرارداد استفاده نمایند که هر کدام از این اسناد دارای ویژگی هایی می باشند.
لازم به ذکر است که ماهیت این سه مورد تقریبا شبیه به هم می باشد اما تفاوت های زیادی نیز با هم دارند که در ادامه به شرح آنها پرداخته می شود.
تفاهم نامه چیست؟
تفاهم نامه Memorandum of Understanding که به اختصار به آن MOU گفته می شود به سندی می گویند که طرفین قرارداد در نتیجه مذاکرات خود، اقدام به تنظیم آن می کنند که نشان دهنده توافق بین طرفین می باشد.
بنابراین تفاهم نامه به نوعی از صورت جلسه مذاکرات گفته می شود که پس از یادداشت تفاهمات لازم نسبت به توافقات صورت گرفته، بایستی به امضای طرفین برسد.
این تفاهم نامه باعث می شود که از ایجاد آثار حقوقی الزام آور جلوگیری نموده ولی در عین حال نشان دهد که نسبت به مذاکرات انجام شده به یک نقطه مشترک رسیده اند و در ادامه مذاکرات، طرفین برای انعقاد قرارداد می توانند به آن استناد نمایند.
کاربرد تفاهم نامه:
تفاهم نامه در بر گیرنده توافقات بین طرفین می باشد که پایه و اساس تعهدات مربوط به قرارداد را تعیین می کند به صورتی که می توان آن را پیش نویس قرارداد محسوب کرد زیرا میزان جدیت و تصمیم قطعی طرفین قرارداد را نشان می دهد.
لازم به ذکر است که تفاهم نامه از نظر قانونی قابل استناد نمی باشد و وجود آن الزامی نیست اما استفاده از برخی از عبارت ها می تواند باعث ادعای یکی از طرفین گردد.
کاربرد های عمده تفاهم نامه:
- تعیین یک چارچوب برای توافق نهایی بین طرفین در انعقاد قرارداد
- ثبت شروط کلیدی که تا لحظه امضای تفاهم نامه مورد توافق طرفین قرار گرفته است.
توافق نامه:
توافق نامه Memorandum of Agreement که به اختصار به آن MOA یا Agreement نیز گفته می شود به سند مکتوبی می گویند که از روابط مشترک طرفین توافق در یک موضوع مشخص سند برداری می نماید و شرایط و جزئیات توافق های صورت گرفته بین طرفین را نشان می دهد.
نکته: توافق نامه ها به عنوان اسناد قانونی از الزام حقوقی بهره مند می باشند اما رسمیت آنها از یک قرارداد کمتر است.
بند های موجود در توافق نامه:
اصولا توافق نامه ها روش های اجرایی توافقات بین دو طرف را نشان می دهند که پایه و اساس قرارداد محسوب می گردند و تغییر در شرط های آن معمولا امکان پذیر نمی باشد و لازم است تمامی بند های موجود در توافق نامه عینا در قرارداد ذکر شوند که شامل موارد زیر می باشد:
- طرفین توافق نامه
- هدف از توافق و شرح مختصری از موضوع و محدوده کاری
- تعهدات مالی در صورتی که توافق محقق شده و به انعقاد قرارداد رسمی موکول نشده باشد
- شرح مختصری از نقش ها، مسئولیت ها و تعهدات طرفین
- مدت اعتبار
- صلاحیت رسیدگی به اختلافات و قانون حاکم
- شرایط لغو تعهدات قراردادی و ضمانت اقدامات
تفاوت تفاهم نامه با توافق نامه:
تفاهم نامه و توافق نامه با هم تفاوت هایی دارند که عمده ترین آنها الزام آوری می باشد بدین صورت که تفاهم نامه برای طرفین ایجاد الزام قانونی نمی کند ولی توافق نامه سندی می باشد که برای طرفین ایجاد الزام می نماید و در این صورت طرفین می توانند برای اثبات ادعا های خود به توافق نامه ها استناد کنند.
موسسه مشاوران مطالعه مقاله فرآیند مدیریت ارتباط با مشتری را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.
تفاوت تفاهم نامه با توافق نامه
شباهت تفاهم نامه و توافق نامه:
از جمله شباهت های تفاهم نامه و توافق نامه می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- طرفینی که اقدام به تنظیم و امضای مذاکرات صورت گرفته می کنند، با هم یکسان هستند
- هر دوی آنها دارای قالب خاص و استانداردی هستند (اصول اولیه اسناد حقوقی را باید رعایت کنند)
- صرف انتخاب عنوان، ملاکی برای تعیین نوع سند تنظیمی بین طرفین نیست
- ملاک تفسیر، سند تنظیمی می باشد که بین طرفین محتوای توافقی صورت گرفته است
اصول تنظیم تفاهم نامه:
- اگر در تفاهم نامه، تعهداتی پیش بینی می شود، حتما باید ضمانت اجرای آن به ویژه ضمانت اجرای مالی نیز قید گردد.
- اگر موضوع تفاهم نامه، مشارکت در انجام پروژه ای خاص باشد، حتما باید از طرف مقابل، تعهد حسن انجام کار به همراه ضمانت اخذ گردد.
- یک تفاهم نامه همکاری بین دو نفر، دلیل موجهی برای این که تمامی اطلاعات حساس کاری خود را در اختیار طرف مقابل قرار دهید، نیست.
- بند حفظ محرمانگی بایستی حتما در تفاهم نامه قید گردد و برای نقض آن ضمانت اجرا قرار داد.
- قبل از امضای قرارداد تفاهم نامه، بایستی حتما اسناد و مدارک طرف مقابل مورد مطالعه قرار گیرد و پس از آگاهی از تمامی بند های تفاهم نامه اقدام به امضا نمود.
قرارداد کار و مزیت آن نسبت به تفاهم نامه و توافق نامه:
بر اساس ماده ۱۸۳ قانون مدنی عقد یا قرارداد Contract به صورت زیر تعریف می شود:
یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد.
با امضای قرارداد تمامی اسنادی که در بالا ذکر شد پایه و اساس تفسیر خواست و نیت طرفین محسوب می شوند. نقض شروط و بند های قرارداد نه تنها ضمانت آور است، بلکه از اعتبار و حمایت قانونی نیز برخوردار می باشد.
قرارداد یک سند حقوقی می باشد که در برابر تمامی اسناد دیگر قابل استناد است و طرفین با استناد به قرارداد نیاز به دلایل بیشتری برای مطالبه تعهدات طرف دیگر ندارند.
اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله مدیریت کسب و کار را به شما پیشنهاد می کنیم.
