حسابداری اعتبارات اسنادی چگونه است

چگونگی پرداخت وجه توسط خریدار برای فروشنده، یکی از موضوعات مهمی می باشد که در تجارت بین الملل به اشکال مختلفی صورت می گیرد. در این مطلب به شرح چگونگی انواع پرداخت های خریدار برای فروشنده اشاره شده است که در طی آن اعتبارات اسنادی، نقش مهمی را ایفا می کند.

اشکال مختلف پرداخت وجه:

تجارت حساب باز (روش امانی):

این روش صد در صد به نفع خریدار است که فروشنده به خریدار اعتماد کامل می کند. در این روش پرداخت، خریدار پس از ترخیص کالا، ارز را به نحوی که مقرر شده است برای فروشنده ارسال می نماید و معمولا بین شرکت مادر و دفاتر نمایندگی آن کاربرد بیشتری دارد.

پیش پرداخت:

نقطه مقابل روش امانی محسوب می گردد که صد در صد به نفع فروشنده می باشد و اگر در قرار داد های تجاری از این روش استفاده شود، ریسک خرید برای خریدار بالا و در مقابل ریسک برای فروشنده تقریبا صفر می باشد. در این روش خریدار وجه تعیین شده را در زمان تحویل کالا و در آینده پرداخت می نماید که در ایران به روش بدون انتقال ارز مشهور می باشد. در این روش به منظور کنترل و پوشش ریسک، از ضمانت نامه بانکی استفاده می گردد.

وصولی (روش براتی):

این روش ممکن است نقد یا مدت دار باشد و با ارسال محصول برای خریدار، اسناد از طریق بانک برای فروشنده ارسال می شوند. این روش بیشتر به نفع خریدار است تا فروشنده. در این روش برات ممکن است نقد و یا مدت دار باشد که در روش برات مدت دار، بانک کارگزار زمانی که اسناد را در اختیار خریدار می گذارد، بایستی خریدار نسبت به قبولی نویسی آن اقدام کرده باشد.

اعتبار ‌اسنادی: در ادامه مطلب به شرح آن پرداخته شده است.

خدمات حسابداری

اعتبار‌ اسنادی:

طبق ماده 2 مقررات متحد الشکل (ucp 500) اعتبار ‌اسنادی به معنای هر گونه ترتیباتی است که به هر صورت ذکر یا اشاره شده است، که به موجب آن یک بانک (بانک گشاینده اعتبار) بنا به تقاضا و بر اساس دستورات یک مشتری (متقاضی اعتبار) یا از طرف خود موظف می شود تا در مقابل اسناد مقرر شده، مشروط بر این که شرایط اعتبار رعایت شده باشد:

پرداختی را به شخصی ثالث (ذینفع اعتبار) یا به حواله کرد او انجام دهد، یا بروات صادره توسط ذینفع را قبول و پرداخت کند.

به بانک دیگری اجازه دهد که این پرداخت را انجام دهد و یا چنین برواتی را قبول و پرداخت کند.

به بانک دیگری اجازه معامله دهد.

به طور خلاصه اعتبار ‌اسنادی عبارت است از تعهد مشروط بانک گشاینده اعتبار به پرداخت وجه در مقابل ذینفع اعتبار. به بیان دیگر اعتبار ‌اسنادی تعهد بانک گشاینده اعتبار به پرداخت یا قبول پرداخت (در آینده) وجه اعتبار در مقابل ذینفع اعتبار است مشروط بر آن که ذینفع اعتبار شرایط و مقررات مندرج در اعتبار ‌اسنادی را رعایت و اسناد مقرر شده را، در موعد مقرر ارائه داده باشد.

ارکان اعتبار‌ اسنادی:

بانک گشاینده اعتبار: مهم ترین و اساسی ترین رکن
متقاضی اعتبار‌ اسنادی: به شخص درخواست کننده افتتاح اعتبار به نام و به نفع ذینفع اعتبار گفته می شود.
ذی نفع اعتبار‌ اسنادی: به شخصی گفته می شود که اعتبار ‌اسنادی به نام و به نفع وی توسط بانک بازکننده اعتبار باز شده باشد.
بانک ابلاغ کننده: به بانکی گفته می شود که از طرف بانک گشاینده اعتبار انتخاب می گردد تا متن اعتبار نامه اسنادی را به ذینفع اعتبار ابلاغ نماید.
بانک پرداخت کننده: به بانکی گفته می شود که از طرف بانک گشاینده اعتبار انتخاب می گردد و می تواند با رعایت شرایط اعتبار، اسناد را ارائه داده و نسبت به پرداخت وجه اعتبار اقدام نماید.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله اوراق مشارکت را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

انواع اعتبار‌ اسنادی:

اعتبار‌ اسنادی وارداتی یا صادراتی
اعتبارات اسنادی قابل برگشت
اعتبار‌ اسنادی غیر قابل برگشت
اعتبار‌ اسنادی تایید شده
اعتبار‌ اسنادی تایید نشده
اعتبار‌ اسنادی قابل انتقال
اعتبار‌ اسنادی غیر قابل انتقال
اعتبار‌ اسنادی نسیه یا مدت دار (یوزانس)
اعتبار‌ اسنادی دیداری
اعتبار‌ اسنادی پشت به پشت (اتکایی)
اعتبار‌ اسنادی ماده قرمز Red Clause L/C
اعتبار‌ اسنادی گردان

گردش کار و مراحل خرید تجاری خارجی:

اخذ کارت بازرگانی
دریافت پیش فاکتور از فروشنده
عقد قرارداد خرید
ثبت سفارش در وزارت بازرگانی و درخواست تامین اعتبار ارزی از وزارت بازرگانی
درخواست گشایش اعتبار LC به بانک
ابلاغ اعتبار توسط خریدار به فروشنده
تهیه کالا و تنظیم اسناد حمل توسط فروشنده
حمل کالا
ارسال اسناد حمل توسط بانک کارگزار فروشنده
دریافت اعلامیه ورود کالا
برگ سبز گمرکی

مشاور مالیات

اصطلاحات بازرگانی خارجی:

پیش فاکتور یا پروفورما (Proforma Invoice):

به سندی گفته می شود که فروشندگان کالا پس از ارائه قیمت نهایی و سایر شرایط، برای اخذ مجوز های ورود جهت افتتاح اعتبار ‌اسنادی، اقدام به صدور آن می کنند.

فاکتور یا سیاهی تجاری (Invoice):

یکی از اسناد به شمار می رود که فروشنده کالا به نام خریدار و همراه با سایر اسناد، آن را برای خریدار ارسال می کند.

گواهی مبدا (Certificate of Origin):

به سندی گفته می شود که نشان دهنده نام کشور سازنده کالا است که این فرم به وسیله اتاق بازرگانی تکمیل و ارائه می شود.

لیست بسته بندی (Packing List):

این سند نشان دهنده تعداد کالاهای موجود در هر بسته می باشد که در زمان ترخیص کالا از گمرک، مورد توجه خریدار و فروشنده قرار دارد.

گواهی بازرسی کالا (Certification of Inspection):

یکی از دغدغه های همیشگی و مهم برای فروشندگان و خریداران، به خصوص در معاملات بین المللی، عدم اعتماد به طرف مقابل می باشد. در این خصوص شرکت های بازرسی وجود دارند که از طریق آنها می توان از کیفیت و مقدار کالای مورد خرید اطمینان حاصل نمود. از بین 10 نوع گواهی های مهم بازرسی، گواهی بازرسی کالا (کمی و کیفی) COI و گواهی بازرسی قبل از حمل PSI مهم ترین گواهی ها به شمار می روند.

گواهی بهداشت (Health Certification):

استفاده از این نوع گواهی به منظور خرید مواد غذایی و دامی صورت می گیرد که توسط خریدار درخواست می شود و سپس این گواهی به وسیله وزارت بهداشت، کشاورزی یا دامپروری کشور فروشنده صادر و ارائه می شود.

گواهی تجزیه کالا- گواهی آنالیز (Analysis Certificate):

بیان کننده تجزیه مواد اولیه کالای مورد نظر است که باید توسط یک آزمایشگاه مستقل و معتبر، پس از تایید، صادر شود.

بارنامه (Bill of Lading \ BL):

به سندی گفته می شود که حمل کننده کالا یا نماینده آن، پس از دریافت کالا اقدام به صدور آن می کند.

فاکتور کرایه حمل:

به سندی گفته می شود که به وسیله شرکت حمل و نقل صادر می گردد و مبلغ حمل، محل کالا و نوع وسیله حمل کالا را در آن قید می کنند. این فاکتور به وسیله فروشنده برای خریدار صادر می شود که بر اساس شرایط اعتبار جهت معامله اسناد به بانک معامله کننده ارائه می گردد. لازم به ذکر است که این فاکتور باید بتدا به تایید اتاق بازرگانی محل صدور رسیده باشد.

مانیفست (Manifest):

به فهرست کل بار حمل شده در یک وسیله حمل گفته می شود که شامل مشخصات تجاری از جمله سند حمل، نام فرستنده، گیرنده، علایم تجاری و شماره ها، تعداد و نوع بسته ها، شرح و مقدار کالا ها می گردد.

برگ ترخیص:

به سندی گفته می شود که توسط شرکت حمل صادر می گردد و به وسیله این سند، مالکیت اسنادی وارد کننده احراز می شود و دریافت آن به معنی تسویه حساب است و مقدمه ای برای تشریفات گمرکی به حساب می رود.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله تحول دیجیتال در سازمان را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

اصطلاحات بازرگانی خارجی

قبض انبار:

به رسید تحویل کالا به گمرک گفته می شود که به وارد کننده یا نماینده قانونی وی تسلیم اعطا می شود.

برگ سبز گمرکی:

به سندی می گویند که توسط گمرک صادر می گردد و نشان دهنده آن است که عملیات ارزیابی پایان یافته است و صاحب کالا با گمرک تسویه حساب کرده و می تواند اقدام به خروج کالا از گمرک نماید.

پته گمرکی:

یک نوع پروانه سبز گمرکی برای کالا های با ارزش نازل می باشد که در حال حاضر حدود 300 دلار تعیین شده است.

بیجک انبار:

به سندی گفته می شود که انباردار آن را برای صاحب کالا و یا نماینده قانونی وی پس از ترخیص کالا و دریافت پروانه سبز گمرکی صادر می نماید و نشان دهنده این است که کالا تحویل ذینفع شده است و می توان اقدام به بار گیری نمود.

کوتاژ (Qutageg):

یک نوع دفتر می باشد که تمامی مشخصات و اطلاعات کالا را از روی اظهارنامه در آن ثبت می کنند و سپس مراحل ارزیابی در آن درج می گردد.

فورس ماژور (Force Majeure):

اگر حمل بار به صورت دریایی و با کشتی انجام گیرد، در زمان بارگیری اگر مشکلاتی مانند شورش، جنگ و… وجود داشته باشد، کاپیتان کشتی می تواند از بارگیری خودداری نماید. مشخص کردن این بند در قرارداد، باید بلافاصله با تایید اتاق بازرگانی محل به طرف دیگر به صورت کتبی اعلام گردد.

دموراژ (Demurrage):

به پرداخت هزینه کشی برای بارگیری و تخلیه که مجبور به توقف بیش از حد زمان شده باشد را دموراژ گویند. ذکر این بند در قرارداد از هزینه های سنگین و بالای دموراژ جلوگیری می نماید.

اعتبار‌ اسنادی:

به تعهدی گفته می شود که از سوی بانک به خریدار و فروشنده اعطا می گردد و بر اساس آن تعهد می شود که میزان پرداختی خریدار به فروشنده در موعد مقرر و با مبلغ صحیح انجام خواهد شد.

ایفا کنندگان نقش در اعتبارات اسنادی:

ذینفع Beneficiary (خریدار و فروشنده)، بانک گشاینده اعتبار (Opening Bank) و بانک کارگزار (Advising Bank)

مراحل گشایش اعتبار‌ اسنادی در بانک گشاینده اعتبار: